TURGAY DEMİR – GÖNDER NERON’U KURTAR ROMA’YI!
Lozan, mütevazı bütçeli sıradan bir takım. Böyle bir rakip karşısında Beşiktaş ilk yarıda deyim yerindeyse sahada yoktu. Rashica’nın golüne kadar, her hangi bir anda maçı durdurup Beşiktaşlı futbolculardan her hangi birine rakip kalecinin kazağının ne renk olduğunu sorsak muhtemelen hiç biri bilemezdi!.. Buna karşılık Lozanlı futbolcular bizim Ersin’in kazağının her milimetre karesini ezber ettiler!.. İlk 45’te Ersin iki net kurtarış yaptı, Udokhai de kritik bir hamleyle mutlak gollük pozisyonu önledi. Kötü görüntüye rağmen elle tutulur tek atağımızda kaleciden dönen topu Rashica bekletmeden kaleye gönderip golümüzü attı ve gerilimi düşürdü.
İkinci yarıda görüntü daha iyi gibiydi. Beşiktaş iyi top yaptı, kalesinde iki net pozisyon görse bile rakip kalede dört-beş pozisyon yakaladı. Kah ofsayta takıldı bizimkiler, kah kaleciye… Kötü oynadığımız ilk yarıyı önde bitirirken daha iyi oynadığımız ikinci yarıyı geride tamamladık. Bu da gecenin çelişkilerinden biriydi. Beşiktaş kadrosunda bazı oyuncular gerçekten büyük sıkıntı. Jurasek bunların başında geliyor. Kim izlemiş, kim alınmasına onay vermiş bilmiyorum ama Beşiktaş’a büyük kötülük etmişler onu biliyorum.
Bir dönemin bidonları, McDonald, Papricia, Amaral, Nartallo, Francesco’ya rahmet okutur bu Juaresek benden söylemesi. Beşiktaş turu geçer geçmesine de geçse ne olacak!? Bu hocayla, bu Jurasek’le, bu Joe Mario ile, bu Rashica ile (attığı gole ve ikinci yarı gayretli olmasına rağmen) büyük hayal kurulmaz. Kurarsanız hayal kırıklığı yaşamanız kaçınılmazdı… Yol yakınken, Roma’yı yakmadan Neron’u göndermek gerek.
SİNAN VARDAR – TARİH, FUTBOL VE GURUR!
Dün gece İsviçre’de sahaya çıkan Beşiktaş, herhalde hocamızın rüyasında gördüğü 3-5-2 dizilişiyle oyuna başladı! Yeni transferimiz Jurasek, sol bek diye alınmıştı ama sağ bekte görev yaptı; Tek kelimeyle yine berbattı! Tabii bu diziliş savunmayı allak bullak etti. Özellikle Emirhan da çok zorlandı. Ev sahibi ekip baskı kurdu, Beşiktaş savunmada maçın büyük bölümünde savunmada kaldı.
Mütevazi bütçeli rakibi karşısında temkinli oynamak belki mantıklıydı ama kanatlar yine çalışmayınca Abraham yine yalnızları oynadı. Tam “ilk yarı böyle bitsin” derken Rashica’nın golü geldi; adeta ilaç gibi, hem moralleri yükseltti hem de oyunun ritmini değiştirdi. Yeni transfer Ndidi, sahada bir sigorta gibiydi. Yılın en iyi transferi olacağının sinyallerini verdi; ikinci Atiba gibiydi; merkezi domine etti. İlk yarıda tutuk olan Orkun ve Joao Mario ikinci yarıda oyuna ağırlıklarını koyunca Beşiktaş oyunda dengeyi sağladı.
Mert’in yokluğunda kaleyi koruyan Ersin, güven veren kurtarışlarıyla adeta yeniden doğduğunu gösterdi. Beşiktaş tam kazandı derken; siyah-beyazlı takımın bir türlü çare bulamadığı saçma sapan yan top golü keyifleri kaçırdı. Gerçek olan bir şey var ki; Beşiktaş’ın sezon başından beri maçlarında kaotik anlar dikkat çekiyor. Taraftarlar bu sürecin bir an önce bitmesini umut ediyor.
İsviçre deplasmanında taraftar harikaydı. Özellikle özenle hazırlandığı her halından belli olan pankartlara bayıldım. Ve en önemlisi: Beşiktaş’ın Türkiye Cumhuriyeti’nin tanınmasını sağlayan Lozan’da sahaya çıkması sonuçtan bağımsız tarihî bir gururdu. Futbolun büyüsü ve tarihin ağırlığı bir araya geldi, dün akşam bunu hissettim. İyi varsın Beşiktaş, iyi ki varsın Türkiye Cumhuriyeti.
